Hoofdstuk 14; 1945-46; pa’s gedachten over vliegopleiding en het vervolg na de oorlog

Interessant verhaal van pa over vliegopleiding en vervolg en niet vervolg na de oorlog; Pa verteld als in een soort biografie, ik heb video;
“Ik ben geboren 20/9/1919. 1938 bericht van dienstplicht lichting 38 ik krijg een jaar uitstel vanwege studie en wordt opgeroepen bij de voormobilisatie in 1939. Ik had inmiddels in 1939 gesolliciteerd bij de school voor reserve officieren militaire luchtvaart. En ik werd goedgekeurd en ik werd aangenomen. En toen kregen we de voormobilisatie in ’39 en ik dacht nou daar komt van die vliegerij natuurlijk niets terecht. Dat is allemaal….maar eh die voor mobilisatie ik geloof in jullie ’39, maar ik kreeg in augustus bericht dat ik overgeplaatst werd naar Rotterdam naar de school S.R.O.M.L. School Reserve Officieren Militaire Luchtvaart dus het ging toch door.
Dus ik ging erheen, we kregen daar opleiding theorie, geen vlieglessen nog want er was geen plek voor ons. Dat werd steeds uitgesteld, Haamstede en eh afijn. Eindelijk ongeveer een maand voor de oorlog uitbrak begonnen de vlieglessen, en eh ik heb nog gevlogen op 9 mei 1940. Nou dat was het laatste, toen was het afgelopen, verder rest wel bekend, capitulatie, nou ja als je een baan had, of kon krijgen kon je naar het stadhuis uit de gevangenschap (blijven). Nou wie bood aan ?
Nou dan komt er in 1943 de maatregel van de Duitsers dat alle in militairen in krijgsgevangenschap moesten, en toen reageerde de regering in Londen het bevel om dat niet te doen zeiden ze. Niet in krijgsgevangenschap, maar onderduiken, maar afijn,,, ik ben ondergedoken uiteindelijk. Maar goed dan komt de bevrijding en je kunt je melden als oorlogsvrijwilliger, en dat doe ik in 1945. Ik meld me in Hilversum en ik word gekeurd
voor de officiersopleiding vliegen, en afgekeurd vanwege het constateren van een litteken (je hoeft dat niet allemaal op te schrijven) dat ik pleuritis had gehad, en omdat dat nog geen 5 jaar oud was moesten ze volgens de voorschriften mij afkeuren. Dus ik was afgekeurd. Dus nou ik dacht dat is afgelopen die hele militaire loopbaan. Maar ja ik had natuurlijk mijn dienstplicht niet helemaal uitgediend, dus ze konden me altijd nog oproepen.
Maar goed ik eh hoorde na de afkeuring hoorde ik verder niks en ik ben aan de slag gegaan om een baan te krijgen. En eh toen kreeg ik een baan op een laboratorium van een verffabriek in Tiel. Maar ik kreeg toen ik daar werkzaam was een dienstbericht verplichte opkomst voor de commissie beoordeling officieren bezet gebied. En als ik me dat goed herinner in Amsterdam. Nou ik ging er naar toe, en eh ik werd, ik stond perplex, ik werd zo keurig netjes ontvangen, dat is een commissie van drie, ik geloof een kapitein en 2 eerste luitenants, afijn die stelden zich keurig netjes aan mij voor notabene. Nou afijn, nou de eerste vraag was; “ ja wij willen graag weten waarom u nog niet in militaire dienst bent, u had zich als oorlogsvrijwilliger gemeld”. Ik zeg, nou dan zult u ook wel weten dat ik afgekeurd ben.
Ja zei die Kapitein maar dat is alleen voor vlieger, voor de rest bent u goedgekeurd. Ik zeg ja kijk dat hebben ze mij nooit verteld. Dat is voor mij nieuw. Dat ik dus voor alles goedgekeurd was en ik had kunnen kiezen. Maar toen hebben ze me dat alsnog gevraagd of ik voor een militaire loopbaan of ik daar wat voor voelde. Ik zeg nee, ik heb net een baan met veel moeite en die is naar mijn zin en eh, ik ga nou niet meer eh, ben inmiddels ook getrouwd en eh nee ik zie daar van af. Nou dat is het einde van het verhaal.
Maar wat wil nou het geval. (even onduidelijkheid over in welke chronologische orde dit plaatsvond)
Ik moest daarna toch komen voor een dienst opdracht op Ypenburg, en nou daar moesten we als sergeant, allemaal onderofficieren die werden daar allemaal opgeroepen, dat waren allemaal militairen die nog hun militaire dienstplicht nog niet helemaal uitgezeten hadden en die ze nog in dienst wilden nemen. Maar afijn daar was ook een eh iemand die je ondervroeg op politieke betrouwbaarheid. Degene die politieke betrouwbaarheid, nou ik ja dat was geen punt. Ik was volkomen politiek betrouwbaar, dat was wel gebleken. Maar ik had inmiddels ook wel zo geïnformeerd links en rechts en degene die in de zwarte handel gezeten hadden in de oorlog die waren betiteld als politiek onbetrouwbaar en die konden meteen naar huis, die hoefden niet meer in militaire dienst. Zo naar huis gestuurd. Nou en ik was wel politiek betrouwbaar. Toen werd ik gekeurd en die dokter die me had doorgelicht en de dokter die me door lichtte die zei; “ja dat is goed”, waarop ik zei, nee dat is niet goed, ik ben in 45 afgekeurd vanwege pleuritis die nog geen 5 jaar oud was. Oh nou zij konden niks zien, aan welke kant heb je dat dan gehad ? Nou op rechts. Ja met heel veel zoeken konden ze dat toch nog wel vinden. Ik zeg wilt u daar dan een aantekening van maken dat u dat ook geconstateerd hebt dat ik pleuritis heb gehad ? Nou dat hebben ze gedaan. Maar ik vond de gang van zaken, ik denk nou heb ik 5 jaar oorlog he, heb ik dus eh geen baan gehad, ik ben netjes geweest, ik ben politiek betrouwbaar, maar nou pakken ze me aan het eind van het lied nog even voor de militaire dienst om als onder officier dienst te doen. Ik zei nou dat vond ik niet in de haak, dus ik heb eh een onderhoud gehad met de commandant en die was heel begripvol, en die zei ik zal praten met de dokter. Ik zal even informeren en kom dan aan het eind van de middag even bij me langs dan weet ik wel meer. Nou dat deed ik. En toen kwam de, toen zegt ie, nou u kunt naar huis gaan u bent afgekeurd vanwege diezelfde pleuritis. Dus dat hadden ze toch opgepakt. Nou en dat was het einde verhaal zo’n beetje. Toen heb ik niets meer gehoord. (G je bent nooit meer opgeroepen) Nee. (G toch zot Bou dat die criminelen zomaar naar huis mogen) Ja ik vond het bespottelijk. Nee maar kijk dat geeft nou, onzorgvuldigheid he. Dat is in de met krijgsgevangenschap gaan in 1943, en eh degene die wel gegaan zijn die dus het bevel van de regering naast zich neergelegd hebben, die militairen kregen na de bevrijding nog een vergoeding vanwege achterstallig salaris, soldij 700 gulden. Maar dat werd alleen gegeven aan diegene die werkelijk in krijgsgevangenschap geweest was. Diegene die dus het bevel l van de regering opgevolgd hadden ondergedoken die kregen niks. Er zijn processen geweest van oa ik ook, die onderduikers om toch in aanmerking te komen. (G jij hebt ook nog een proces…) Maar al die processen die werden in Den Haag gevoerd maar het was allemaal hetzelfde liedje. Alleen als je daadwerkelijk in krijgsgevangenschap, verder niet.
Ik heb nog een stuk geschreven.
Zeg je kunt spreken van onzorgvuldigheid als Ik. Ik meld me als oorlogsvrijwilliger en ik wil mijn opleiding van……instructeur die ik begonnen was voor de oorlog uitbrak voortzetten en logisch dat ik dus eh me als oorlogsvrijwilliger meld en om weer bij de luchtvaart te komen. Afgekeurd verder niks meer gehoord. Die commissie beoordeling officieren bezet gebied, ik was voor alle andere diensten goedgekeurd. Ik zeg dat hebben ze me nou niet verteld. Dan later komen ze er in de vorm van die commissie komen ze je vragen waarom je nog niet….
Het minste wat ze hadden kunnen doen dat was toen ik afgekeurd werd zeggen ja u bent afgekeurd maar u bent geschikt voor verder alle diensten. Dus wij willen een gesprek met u om daarover te praten.
Dat was het minste dat ze hadden kunnen doen. Maar dat is niet gebeurd. (Gerrit; dan had je ook wel een andere functie willen aanvaarden in het leger ?) Ja dan had ik misschien gekozen voor een militaire loopbaan he ? Maar de kans was groter dat je naar Indonesië uitgezonden zou worden he ? In die politionele acties. (Gerrit; had je daar wel zin in ?) Nee natuurlijk niet. (Gerrit; maar je kijkt toch goed terug op je carrière in het bedrijfsleven bij de verfindustrie ?) Ja”