Hoofdstuk 8; 1944 voedseltransport ijzeren voorraad en kontakt met Sicco Mansholt die later helpt met huisvesting in Tiel (Drumpt)

1944 January

Voedseltransport en kontakt met Sicco Mansholt verteld door Boudewijn van den Bergh sr;

” Nou het was de hongerwinter van 1944, en ik was ondergedoken in Heerhugowaard bij Gootjes, en als het gevaarlijk was in verband met razzia’s dan sliep ik vrij vaak bij Gootjes achter in het land in een schuur in het hooi, dat was een eind van de weg af dat was betrekkelijk veilig. Het adres van Gootjes was Basserweg nr 1, dat was meteen het eerste huis links schuin tegenover als je het station van Heerhugowaard uitkwam en de spoorlijn over stak.

En dat adres van Gootjes dat was een rendez vous voor mijn distrikt voor de kop van Noord Holland. Voor de landelijke organisatie voor hulp aan onderduikers werd ik distrikts leider en dat omsloeg een groot gedeelte tot aan Anna paulowna en tot en met de Wieringermeer. Na de bevrijding zijn al die mensen bij elkaar geweest en is er een groeps foto gemaakt van die contacten en daar sta ik ook op. (een heel grote foto met misschien zo’n 100 mensen erop !? Boudewijn Jr probeert nog steeds deze foto te achterhalen) Ik had die oude regenjas die hier nog in de kast hangt die had ik aan. ( die jas is nu bij Luuk) Alle dingen en zaken die doorgegeven moesten worden aan mensen van mijn distrikt ging allemaal eerst naar Gootjes en dan werd het vanuit mijn distrikt zeg maar opgehaald of verder gebracht. Het was een rendezvous voor de kop van Noord Holland, en ik was dus als districtleider bekend bij de leiding van de LO, en ook bekend bij de districtleider van het Gooi. Nou en in die hongerwinter sliep ik dus in die schuur, en op een gegeven moment werd ik gewekt door Bets Gootjes, en die zei;  “ er staat een bus, een grote bus van de Gooische tramweg maatschappij voor de deur en die vragen naar Henk Brand, en ik heb gezegd dat ik zou gaan kijken of je er was “.

“Ze hield een slag om de arm omdat ze het nog niet vertrouwde of een bus, (je mocht niks, en dus de straat niet op dus laat staan dat er s nachts een grote bus voor de deur staat, dat is riskant he ?), dus ik zeg tegen Bets, nou loop maar naar voren, ik loop achter je aan op een afstand en als ik het vertrouw dan kom ik wel voor de dag. En zo is het gegaan, en ik herkende een van die mensen van de bus, dus toen was het sein veilig. Ze vertelden dat ze een vracht voedsel van de ijzeren voorraad moesten ophalen voor de LO en wisten niet waar ze heen moesten. En toen zijn we naar de Wieringermeer gereden naar het huis van Sicco Mansholt, die woonde in de Wieringermeer en die was directeur, de baas van de beurs waar alle handel betreffende de Wieringermeer, tarwe groente maar vooral tarwe dus eh verhandeld werd. Dus de handelaren kwamen daar bij elkaar. En de landelijke organisatie die had goed contact met Sicco Mansholt die directeur was van de beurs. En de hoge opleiding van de LO die had het voor elkaar gekregen dat de beurs zou van de voorraad tarwe en andere graden en dergelijken een flinke hoeveelheid achterhouden en opslaan, die goederen waren gedekt voor de duitsers door valse papieren. Dat noemden ze de ijzeren voorraad voor het geval dat de nood hoog was. Dat ze in ieder geval van die voorraad konden betrekken in noodgebieden en noodgevallen. En de hogere LO leiding die was op de hoogte dat die voorraad er was. En de distriktsleiders die waren ook op de hoogte dat die voorraad er was. Maar ze wisten niet waar die was. Dat was alleen bekend in de kop van Noord Holland en bij mij bijvoorbeeld en nog een paar van de hogere leiding. De afgevaardigden uit het Gooi die wisten wel iets van IJzeren Voorraad, rendez-vous bij Gootjes, districtsleider Henk Brand en Heerhugowaard. Dus ze zijn op de gok naar Gootjes gereden in de hoop zo Henk Brand te vinden.Dus die bus die wist daarvan maar die man wist dat Henk Brand de districtsleider was maar waar die zat precies in…. ze wisten van Heerhugowaard maar verder wisten ze niet waar. Ze wisten van het bestaan van het rendezvous bij Gootjes. Dus ze hebben gedacht, we gaan naar Gootjes en die weten Henk Brand waarschijnlijk wel te vinden. Zo hebben ze geredeneerd. En zo kwamen ze s nachts om 2 uur stonden ze bij Gootjes voor de deur. Nou afijn toen ik ze herkend had zijn we naar de Wieringermeer gereden en ik wist waar Sicco Mansholt woonde en kwamen we om ongeveer een uur of 3 later aan en hebben de bus een stukje van zijn huis af neergezet en ben ik alleen naar het huis van Sicco Mansholt gelopen en belde daar aan en toen ging er boven een raampje open met de kop van Sicco Mansholt;”

Sicco Mansholt in 1945

“ik zeg; nou er staat een bus van het Gooise tramweg maatschappij om 5 ton tarwe op te halen van de ijzeren voorraad. “Zorg dat je om 8 uur bij de beurs bent, dan ben ik er ook” Dus dezelfde morgen om 8 uur stonden we voor de deur. Je kon zo de opslagruimte van het beursgebouw binnenrijden en er is 5 ton tarwe geladen en na afloop zijn we weer naar Heerhugowaard gereden, daar hebben ze mij afgeleverd, en een van die jongens in de bus, (we kwamen door Heeroguwaard heen) zei: “ ik verrek van de honger”, ik verrek van de honger, ik hoor het hem nog zeggen. Nou hadden we daar een bakker die altijd zorgde voor een hoeveelheid ilegaal brood voor in geval van noodgevallen. Ik zeg stop hier maar voor de deur van de bakkerij. toen was het al dag hoor. Het was een uur of 10 denk ik. Nou die waren blij met dat brood. Ik zeg ja het kan raar lopen, je zit op 5 ton tarwe en jje verrekt van de honger. Maar afijn het is goed gegaan. Goed aangekomen. Dus alles goed in orde gekomen , de tarwe ging naar Hilversum. Dat was het verhaal, misschien een beetje anders, want je vergeet natuurlijk finesses he, maar dat is het verhaal. “

gesprek over de foto van eerder in het verhaal. die zat in de rode map die ik nu heb via Mark van Inez – weet niet of het de bewuste foto is van St Pancras met 10 mensen ong. Denk dat het over een grote foto van 80 mensen gaat waar pa ook op moet staan) ( P jij hebt de familiemap) ( B ja maar ik heb nu ook de oorlog map) Pa zegt dat de bewuste foto waar hij het over heeft in die oorlogsmap zit. pa zegt dat er zon 80 medewerkers opstaan dus dat is niet de foto van st pancras. Opa zegt dat die foto in Alkmaar is gemaakt. ( Boudewijn jr; DUS DE BEWUSTE FOTO MET 80 VERZETS MEDEWERKERS HEB IK NOG NIET)

Hieronder verteld Boudewijn over verder kontakt met Sicco ivm later huisvesting in Tiel waar pa een baan kreeg;

“Toen ik in Tiel ging werken bij de cellulose lakfabriek, Toen, het was 1947, Tiel was behoorlijk door de oorlog getroffen,

huizen waren er niet, en ik was in de kost bij iemand, ik had dan ook gesolliciteerd bij die CLF lakfabriek omdat, ja er was geen werk. Ik reageerde op een advertentie op een laboratoriumfunctie. En ik werd er aangenomen en ik ging in de kost bij diverse mensen. Maar Rie en ok wilden wel eens keertje trouwen. Ik probeerde een huis te krijgen. Maar dat was erg moeilijk. Er waren wel wat woningen, boerderijen, waar nog ruimte over was. En die werden gevorderd voor mensen zoals ik. Maar die huizen keken nergens op. Dat kon ik Rie niet aandoen. Dat was onmogelijk. En toen heb ik Sicco Mansholt geschreven. Of ie een goed woordje voor me wilde doen bij Drumpt. Dat was de gemeente waar die CLF stond. En dat heeft ie gedaan, en dat had resultaat. Er werd een deel van een boerderij gevorderd en daar woonde alleen een vrouw, een boerderij. Ik ging er kijken en ik schrok me rot. Dat mens was vijandig ten opzichte van mij. Ze vond het een rotstreek dat bij haar ruimte werd gevorderd. Ik wilde in ieder geval even kijken, want we moesten met elkaar overeenstemming krijgen wie wat bewoonde. En eh toen zei ze; “ nou dat gaat natuurlijk fokken”, letterlijk zo. Ik dacht nou daar kan ik Rie niet aan blootstellen. Dus toen heb ik de burgemeester van Drumpt gebeld. Want aan hem had Sicco Mansholt een brief geschreven. Ik vertelde de burgemeester in die brief dat hij zich er wel een beetje makkelijk van afmaakte want zus en zo.  Ik werd een tijdje later heel netjes door hem ontvangen en nou ik vertelde hem dat ik het niet nam en dat we niet naar dat huis toe wilden. Nou toen werd er een nieuw deel van een andere woning, (een woning van een ambtenaren bewoner die verhuisd was) We zouden met iemand die in de verpleging zat samen moeten gaan wonen in dat huis.”

“Nou ik ben daar gaan kijken met die verpleegkundige, en die zei ik neem dat en dat en dan nemen jullie dat. Het was onmogelijk, ik had niks te vertellen. Ze zei ik wil dat en dat hebben. We moesten de badkamer geschikt maken voor keuken boven. Dus ik heb de burgemeester weer opgebeld. Ik zeg nou je maakt er wel van een Jantje van Leiden vanaf. Want zus en zo, dat doe ik niet, dat is onmogelijk ….. je verwacht dat je met een redelijk iemand te maken hebt dat je redelijke afspraken kan maken. Nou toen kreeg ik die hele woning ! Daar zijn we toen gaan wonen, Julianalaan 23 geloof ik. In Drumpt hebben we fijn gewoond. Dat liep dus goed af dankzij Sicco Mansholt. Toen de kersen rijp waren heb ik een mand naar Sicco Mansholt laten sturen. Verder later nooit meer kontakt met Sicco gehad want iedereen ging zijn eigen weg.”